داغون تر از همیشه در مسیر زندگی طی می کنم شب و روز های تکراری و خالی از معنادار بودن را...

و تنها چشم دوختم به روزنه ی امیدی که از فردا به قلب پر از غم و تاریکم می تابد

می نویسم در اوج تنهایی ام

از افق های دوری که آن را درک نمیکنی، نمیفهمی

و وسعتش آنچنان زیاد است که من هم از توصیف آن عاجزم

روی این زمینی که تهی از عشق، صداقت،مردانگی و محبت است

پاهایم دیگر توان قدم برداشتن را ندارد، دستانم دیگر سخت دست به قلم می شود

قلبم که از زخم زبانها به درد آمده و از کینه ها لبریز شده

و زبانم به بند آمده از بعضی چیزهای به دور از احساس

و تنها این ذهن خسته و آشفته ی من است

که همه چیز را در یادش می سپارد، همه ی واژه ها، جملات، رفتار و کردارها را

می نویسم در اوج تنهایی ام

تا با هر بار خواندن نوشته ها شوق و انگیزه ام برای رسیدن به فردا بیشتر شود.

فردایی که در آن هیچ خبری از حق باطل کردن نیست

خبری از دروغ و حرفهای پشت پرده نیست

فردایی که من میروم شاید برای همیشه

روزی که آرامش و خوشبختی را لمس میکنم جدای از آدمهای ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: